Grote Markt in Antwerpen, op de eerste officiële zomerdag van 2013, samen met een goede vriend. Beetje winderig en wat aan de frisse kant. Och, de Bollekes op het terras van café Den Engel smaken ons goed. Mensen kijken, Antwerpenaren en toeristen. Het onderscheid laat zich eenvoudig raden. We maken een ommetje om de temperatuur te bemoedigen. Op naar café Den Beer ofte Rokerscafé van God, aan de Godefriduskaai. Een flinke wandeling dus een Stella laat zich snel naar binnen teugen. Hier geen toeristen, enkel de autochtone Antwerpenaren. Jong en oud. Twee nieuwe fusten bij de ingang van de kelder. Of ze daar nog zullen komen hebben wij zelf in de hand. De polsen werken. We gaan de nieuwe yuppen ervaren en de madammekes die zich daaraan willen laven. Even naar de andere kant van het Willemsdok, naar Bar Du Port. Het ‘café’ heeft daar afgedaan. Dus passen wij ons aan door het gerstenat te vervangen door vergist druivensap: twee Sauvignon Blanc. Chardonnay is op z’n retour, te zoetig. De hipster gaat voor het droge van de nieuwe elitesmaak. En wij zijn vandaag twee hipsters. Internationaal, dat ook: B-NL; het klinkt beroemd > Bi-ènnèl. Twee geleefde dames sluiten zich aan bij onze tafel. De rest was bezet, vandaar. Wij keuvelen nog wat en gaan dan gepast naar restaurant Zagreb aan de Rijnkaai. Een Slivovitz als aperitief en om de maag voor te bereiden op de Slavische dis. Het wordt een feest. Merlot begeleidt ons subliem. We sluiten af en slenteren via het Noorderterras naar Het Steen. Beide keren konden we de verleidingen weerstaan, met moeite, dat dan weer wel. In de Grote Pieter Potstraat slaat het lood in de benen toe en strijken wij noodgedwongen neer op een terras. De wijn was van redelijke kwaliteit, het glas minder door z’n extreem tapse uitlaat. Ik wil graag blijven ruiken als ik het glas aan mijn lippen zet. De loop gaat weer aan, richting de Sint Annatunnel. Al schuifelend langs de kant, kom je vanzelf op de Linker Oever. Taverne Carolus wordt onze nieuwe halte. We vermaken ons tussen de biljarters. Zonder keu in onze hand; voor de juiste beeldvorming. De klok is de twee gepasseerd en wij begeven ons naar de ‘Burcht van Guido’. Daar komt de whisky op tafel voor een laatste nip en melancholie. Twee mannen op gevorderde leeftijd sluiten de luiken. Even maar, want na de roes begint het Goede Leven weer. Wij voelen ons zeer content!