Month: July 2013

philosophy of Jos

õ://quantumfield.jos.com/[subject]

Image | Posted on by cpluzc

õ://quantumfield.jos.com/[subject]

De verhalen over ‘universele wijsheid die voor iedereen toegankelijk is’, kun je in vrijwel alle zgn. wijsheid tradities beluisteren. Allemaal met een hoog filosofisch gehalte. Veel theorie, weinig concreets. Totdat Planck, Einstein en Bohr (om maar eens een paar namen te noemen) met hun wetenschappelijk werk kwamen onder de noemer Quantum Theory: materie is energie! Veel experimenten, veel ingewikkelde formules, boeken vol over wat het ons gaat brengen. Voorlopig was ik nog steeds aan het klooien met ‘platte mail’, harde schijven, memory sticks, dropbox, We Transfer, en zo meer, om mijn kennis met anderen te kunnen delen. Rupert Sheldrake is al weer een stap verder met zijn (helaas nog steeds) theorie over ‘morfogenetische resonantie’ in kwantumvelden. Sheldrake heeft ontdekt dat ook kennis gewoon energie is.
Ik was al dat gedoe en getreuzel zo beu dat ik er zelf even voor ben gaan zitten. We hebben www, en @ en ook al # en daar heb ik õ aan toegevoegd. Dat staat voor ‘energie’. Mijn kennis heb ik gedropt in een kwantumveldje [jos] en via deze õ-hyperlink kun je daar zo inpluggen. Klaar is kees! Wie volgt?

General

Tallship Astrid

Image | Posted on by cpluzc

Tallship Astrid

A tall ship she is
A tall ship she will be
Astrid, I visited you twice
Pitty I never sailed you
I remember who sailed you
My daughter and son
Happy I can hear their stories
Again and again
About your great history
And about your great skippers!

philosophy of Jos

Roze/Blauw-verbinding

Image | Posted on by cpluzc

Roze/Blauw-verbinding

De originele foto was in spiegelbeeld. Dat vind ik zo cliché. Alsof het ‘mannelijke’ altijd voor het ‘vrouwelijke’ komt. Of is dat de invulling die ik eraan geef als ik zo’n hiërarchie zie? Is hier wel hiërarchie in beeld? Ja, veger en blik van de jongen zijn beduidend groter, een teken van kracht binnen mijn traditie! Hoewel, het meisje veegt met de blauwe borstelharen de vloer aan. Toch ook een teken van kracht: ‘ik hou jou er wel onder manneke!’ De jongen knielt als een soort hoffelijke buiging, zoals mannen dat doen voor vrouwen. Is dat een teken van respect of onderdanigheid. Of is het gewoon letterlijk: ik wil jou het hof maken. Vanuit hunkerende liefde of vanwege de knellende libido? Het meisje draagt slippers en kan dus ondanks haar kleinere blik het parcours naar het steentjesdepot sneller afleggen dan de jongen die met zijn zwaardere lading bij elke stap auw-auw uitroept en zorgvuldig zijn weg moet banen. Dus is het meisje uiteindelijk productiever en dus krachtiger! Bovendien draagt het meisje haar shirt over haar broek in tegenstelling tot de jongen en zal haar luchtweestand als gevolg van deze stroomlijning dienovereenkomstig geringer zijn. Dat geldt ook voor de haardracht: gestroomlijnde slagen versus weerbarstige borstels.
Het meest opmerkelijke aan deze verbeelding: het meisje is bij de tijd! Of is tijdsbesef nu juist een hindernis in de verbinding, omdat jongens schijnbaar later volwassen worden dan meisjes. Zo’n jongen haalt een ‘bij de tijds’ meisje toch nooit meer in.

In elke verbinding tonen zich verschillen. Zo ook in die tussen vrouw en man.

Zijn de verschillen onderwerp van gesprek, zoals hierboven aan de hand van een ‘kinderlijke’ foto, dan is de verbinding passé.

Terug naar de originele foto: geniale verbinding! Het bovenstaande is slechts het onbeduidende relaas van kippentorso’s.

Laatst heeft iemand voor mij een beeld gemaakt. De mannelijke corpus beduidend groter en ook de pose toont de mannelijke zorg over de vrouw. De weerspiegeling van het cliché voelde voor mij vertrouwd. Ik herkende de eeuwenlange traditie van wederzijdse zorg, elk vanuit hun vertrouwde kunnen.

De binding in de verbinding is de traditie.

philosophy of Jos

Er zijn grenzen

Image | Posted on by cpluzc

Er zijn grenzen

Mijn huis en het terrein eromheen heb ik vandaag op alle gewesten voorzien van het bord op de foto. Mijn land heet voortaan Petersland. Ik ben onafhankelijk, want ik spreek mijn eigen taal. Mijn land leeft van de export, dus ik betaal belasting aan mijn klanten in het buitenland. Mijn buurland is Nederland, dat is dus het buitenland. Daar geven ze heel veel geld uit. Meer dan ze ontvangen. Het is steeds moeilijker geworden te zien waar ze het geld aan besteden; laat staan dat ze het nog kunnen controleren. Wat ik uit de media verneem, is daar in Nederland wel veel tumult over. Die Nederlanders weten het ook niet meer! Komen ze daar geld tekort, dan verhogen ze de belastingen, bijv. de BTW wordt gewoon weer met 2% verhoogd naar 21%. Dus als je daar een 2e hands autootje koopt van 1.500 euries, wat je maar net kunt betalen, dan zit daar inmiddels gewoon 260 euries voor de regering bij. Dat is mooi klote! Had je toch weer twee weekjes van kunnen leven. Ja toch!
In mijn Petersland moet ik er gewoon voor zorgen dat wat ik uitgeef om te leven er ook weer binnen komt met werken. Mijn bank gaat mij dat echt niet lenen. En ik kan ook niet zomaar 2% extra op mijn facturen aan mijn klanten zetten. Dat zouden mijn klanten in Nederland echt niet zomaar accepteren. Dan willen ze op z’n minst weten waar dat voor nodig is! En dan nog doen ze moeilijk om het te accepteren.
Petersland is een vrijhandelszone. Overigens niet meer voor de autoriteiten uit mijn buurland Nederland. Als die weer extra belasting bij mij willen komen innen, dan ga ik invoerrechten heffen op al het papierwerk dat ze daarvoor door de brievenbus van mijn huis duwen.
Voor de vrijhandelsstaat Petersland zijn er grenzen!

philosophy of Jos

Leef je eigen preek!

Image | Posted on by cpluzc

Leef je eigen preek!

Het leven zit vol met preken. Al in je prille jeugd word je door je opvoeders gepredikt met de mores van hun gemeenschap. School, vrienden, werk, politiek en maatschappij, en zo meer, prediken ook hun steentjes bij. Wat betekent dat voor je eigen ontwikkeling? Welke invloed wordt er op je uitgeoefend?
Rede en geweten vormen onze kostbaarste vermogens. Ik zie het als een verplichting aan mijzelf die te ontwikkelen en te gebruiken. Bovendien huist in ons hart het verlangen om actief gebruik te maken van de productieve mogelijkheden die in onze oorsprong geborgen liggen. Om te worden wie we ten diepste willen zijn.
Sommigen ontbreekt het aan energie, ze zijn als het ware lamgeslagen. Een gebrek aan vitaliteit kan z’n oorzaak vinden in de dwingende druk van de gepredikte mores uit de omgevingen waarin we zijn opgegroeid tot adolescente jongeling. Het bepalende kruispunt waar we onze jeugd verlaten en de richting kiezen voor een toekomst in zelfstandigheid. Vermits die mores niet te dwingend was! Gebrek aan vitaliteit kan ertoe leiden dat je je leven lang door die invloeden wordt gedomineerd. Iemand die onproductief en destructief geworden is en leeft in de apathie van de routine, zal in toenemende mate verlamd raken en als het ware gevangen blijven in de negatieve kringloop van het kwaad om er tenslotte mogelijk aan te bezwijken.
We zijn helemaal niet het hulpeloze slachtoffer van de omstandigheden. We zijn in staat de machten binnen en buiten ons te veranderen en te beïnvloeden. De omstandigheden die ons parten spelen althans enigermate in de hand te houden. Ik zag en zie het als mijn taak de belemmeringen uit mijn omgeving te verwijderen die mij verhinderen mijn innerlijke geneigdheid te volgen. Iemand die besef heeft van zijn eigen scheppende, positieve mogelijkheden en deze creatief in vrijheid gebruikt, zal steeds aan deugd en vertrouwen winnen en voortgang boeken op de goede weg: op weg naar Het Goede Leven.

philosophy of Jos

Rust in de kop!

Image | Posted on by cpluzc

Rust in de kop!

Google op ‘conscientia’ en je krijgt een lijst van treffers, zo werkt dat bij zoekmachines. Laat daar nu op de eerste pagina ‘Conscientia bei Descartes’ tussen staan van Boris Hennig. Nu heeft Descartes alles met Cogito te maken, doch ook met conscientia, één van de centrale begrippen in zijn traktaten. Zonder in detail te gaan, constateert Boris (bij toeval? één van de hoofdpersonen in mijn boek ‘Behouden Vaart’) dat een bewust denkend mens, ondanks al zijn/haar rationele vermogens om goed en kwaad te kunnen wegen, een soort van ‘observer’ heeft, iemand die over de schouder meekijkt. Die werkt als een soort van twijfel (Descartes in optima forma) en daarmee een extra toets wordt of je ratio wel goed heeft kunnen wegen. Dat is subliem! Ik denk dat ik het weet en toch bekruipt mij iets dat mij aan het twijfelen brengt of ik het wel goed weet. Prachtig toch, want ik word weer aan de wegingstafel terug gezet. Pas als ook mijn tweede ‘conscientia’ (geweten) gerust is gesteld, kan ik een positie innemen.
Ik ervaar dit proces als ‘het bewustzijn van plicht’; plicht in de zin van het streven naar gerustheid voor mijn geweten. Dat ik het maximale heb gedaan om in mijn bekentenissen over mijn handelingen zuiver te zijn, in ieder geval tegenover mijn dierbaren. Ook al is het na een dwaling! Dat werkt zuiverend en brengt het evenwicht terug. Ik leg mijn kop gerust op het kussen.