De ontvangst in Burcht is ‘higgledy-piggledy’: Scottish malt at noon! Kijk, dat maakt de nood tot een deugd. Twee glazen klinken, vier ogen glinsteren. Skål! Woorden walsen naar halve zinnen; voor de goede kijker volstaat dat halve beeld.
In de loop van de middag verhuizen we naar een terras aan de Wandeldijk op de Linkeroever met uitkijk op het mondaine stadse. Zie haar gloren, onze lieve vrouw. Op afstand, dat is de realiteit. Daar delibereren we over. Met een pint.
Over op chique. Het droge ‘sauvignon’e blanc’ fluweelt onze spraakse tongen. En dan gaat het plots over de nabije toekomst van morgen. We hebben verlangende plannen; wat heet, we bruisen van existentiële energie! Awel zunne, wij zijn grandeurs zeker.

Wij zijn werkers; geestende hand, handelende geest. Wij verbinden.

Linkeroever. Geannexeerd Antwerps. Wij voelen ons fier!
Wij zijn wij.