Prestigieuze prijs voor architecten onder de 40. Dit keer met een bijzondere opdracht, de ontmoeting van Hoogstraat met Binnenrotte in hartje Rotterdam. Ja, dan heb je mijn interesse. Hoger dan Rotterdam kan je tenslotte niet gaan, nietwaar!
In Het Nieuwe Instituut (Museumpark Rotterdam; een unicum onder de steden. Jawel Amsterdammers, Groningers en wat nog meer!) is een overzicht te zien van de acht genomineerden. Tussen hard core underlayment (inspirerend hout; ben er door begeistert) staan de inzendingen paarsgewijs uitgestald. De wanden behangen met de inspiratie van de getalenteerde en dominant daartussen een groteske maquette van hun verbeelding. Had ik mazzel dat ik niet alleen was; kon ik tof sparren over wat ik zag.
Een persoonlijk resumé. In willekeurige volgorde.
Florian Idenburg. Ik kreeg een gevoel van ‘meer tegen dan voor’, vanuit negativisme over heden naar z’n eigen idee. Welk idee?
Jasper Nijveldt. Een schreeuw om een sociaal hart te worden. Daar is het bij gebleven.
Marieke Kums. Woonstengels die de sociale verbinding moeten faciliteren. Ik zie het even niet!
Max Cohen de Lara & David Mulder. Meer dan een, dus voor mij sowieso exit. Het moet anders, van hoog naar laag, reconfiguring…voor mij nog steeds confusing.
Tim Prins. Marx op bezoek in Rotterdam, ja dan wordt het leeg…
Steven Delva. Combineert water en land, dreiging en vertier. Formidabel. Dat is Rotterdam in optima forma.
Kees Lokman. Waterspiegel!! Een sublieme afwisseling van momenten, dan weer spiegelend water, dan weer ontmoetend droog. Voor mij de absolute winnaar.
Donna van Millegen-Bielke. De winnares. Individualiseren van de ‘monumenten’. Voor mij een ode aan de Romeinse triomf, een grotesk saluut van bogen, een theatraal aanzien, het omhulsel is grootser dan het monument.

Rotterdam is werken. Grond verzetten en water weren.